schuldgevoel nekt je zoveel meer dan je vaak doorhebt...
tot deze conclusie kwamen vriendin M en ik van de week. terwijl we allebei heel goed weten dat t nergens voor nodig is en dat het zo'n ding is wat we ooit hebben geleerd te horen voelen... als je iets 'slechts' doet, hoor je je daar slecht over te voelen. ook al doe je het meestal onbewust om redenen die echt wel ergens over gaan {angst om afwijzing of straf of wat dan ook, als een soort van overlevingsmechanisme}. en dat gevoel zit zo diep en vastgebeiteld dat het lastig is om m te vinden, om het dan te mogen omarmen en accepteren, en hopelijk los te laten...
had er zelf een gevonden gisteren, iets waar ik me al jaren heel schuldig en slecht over voel, maar ook dat dat maar èèn ding is in een lange lijst van dingen die mij tot een Heel Slecht Mens maken, wat het niet verdient om liefde te ontvangen, wat moet boeten en afgerekend worden op al die vreselijke dingen... en ik denk dat het is gelukt on het los te laten, nadat ik het eindelijk heb geaccepteerd, heb erkend als zijnde mijn Zonde, maar ook dat ik het deed uit een vreselijke, allesoverheersende angst, die ik intussen begrijp en niet meet veroordeel... en dus mezelf niet meer veroordeel... want dan zou ik het deel van mezelf veroordelen die juist zoveel liefde en aandacht verdient...
en zo zijn we weer een klein stapje verder in de goede richting...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten