vluchten kan {altijd nog}

in de laatste Flow zat een 'opdracht' - maak je eigen tijdlijn. er zat ook een lollig uitklapbaar blad bij waar je de 20 belangrijkste dingen kon invullen in je leven en op die manier, stond ernaast, krijg je een soort van inzicht in de Rode Draden van je leven. het beste kon je dan eerst een soort van brainstorm sessietje doen en wat zaken op een kladje zetten die je te binnen schoten van tussen je geboorte en nu. en omdat ik als alleenstaande vrouw/moeder op zondagochtend toch nix beters te doen heb, pakte ik een schijfblok en kladde binnen een paar minuten een zooi Belangrijke Zaken van mijn leven in, met af en toe een onthouden jaartal {weinig, want zonder mijn vriendin Mo erbij onthou ik nix}.

de rode draden begonnen zich al doende tonen. Reizen was er eentje. ik was graag Niet In Het Dorp... op vakantie in Limburg bijvoorbeeld, bij een oom van mijn pa, die had een cafe met hotel en ik ruik nu nog de ochtendlucht van oud bier en cigaretten en honden. en mijn moeders ongemak...

Muziek is er nog een. Muziek was van levensbelang voor me, zo lijkt het. The Beatles eerst, en datgene waar mijn ouders geen jeuk bij kregen, wat gezelschap kreeg van de dingen die ik bij de zwager van mijn vriendin Mo leerde kennen in de tijd dat ik daar oppaste. Creedence Clearwater Revival, om wat te noemen. en Talking Heads, en Lou Reed, David Bowie en Neil Young... en op de VARA dinsdag {de enige dag in de week dat er op de radio te pruimen muziek werd gedraaid} leerde ik The Smiths kennen, en The Clash en The Jam, en The Cure, en U2, en nog wat 'alternatiefs'. en op MTV {bij die zus en zwager van vriendin} zag ik een gast die DM's aanhad en zijn haar omhoog/alle kanten uit, en zijn eigen ding leek te doen, en ik was verbijsterd.. achteraf gezien was hij een kleurrijke New Waver {waar er weinig van waren in die tijd: zwart voerde nogal de boventoon} die een beetje anders was, maar er was iets losgebeiteld in me...

muziek en reizen dus.
of meer: niet zijn waar ik toen was... 
vluchten uit een wereld die ik niet begreep, die bedreigend voelde...
want de tijdslijn liet duidelijk zien dat zodra ik in Engeland was ik geen drang om te reizen had, en dat de muziek {ja, zelfs die van Pearl Jam en R.E.M.!!} naar een heel ander plankje verdween, oke, ik had toen jonge kinderen die een heel andere Daan nodig hadden, en mijn relatie met Mr G vereiste ook een heel andere versnelling, en sowieso het In Engeland Zijn was al een Reis op zich. meer hoefde ik niet, dankuwel. ik was er thuis...

eenmaal terug hier in Holland verdween al mijn Zelfverzekerdheid {of tenminste wat ik dacht te hebben} binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon... mijn anker was weg, mijn gelukkig zijn, de rust die ik leek te hebben gevonden, in ongeveer hetzelfde tempo als de relatie met Mr G de afgrond in dook. wat volgde was een achtbaan die voor mijn gevoel eindigde toen ik inzette bij Corduroy. op 16 juni vorig jaar. toen de dikke zware deur voor mijn hart openmocht... released me...

andere rode draad: me veelvuldig vastklampen aan veiligheden... mijn ouders eerst, wanhopig zelfs. terwijl alles in mij verlangde naar Vrij Zijn, naar Op Avontuur Gaan. ik durfde niet. ik vloog als een bangig aapje van de ene veilige haven naar de volgende, steeds maar zoekend naar iets wat mij veiligheid bood, en na mijn ouders waren het de au-pair familie waar ik bij mocht wonen, en daarna Mr G... en nu... ik huiver bij de gedachte de veiligheid van de Steiner Wereld achter me te moeten laten als dochterlief naar de middelbare school gaat {al wordt dat ook een Antroposofische... phew...}. reizen doe ik alleen naar plekken die ik ken, of met mensen die ik ken, en waar ik me veilig bij voel...

misschien dat de tijd nu rijp is geworden om dat los te laten. om dat veilige gevoel in mezelf te weten. om erop te durven vertrouwen dat Things Will Work Out If You Let Them...

and have some bloody fun!!!