ik kom er niet uit, in elk geval... misschien denk ik wel teveel, blijf ik teveel hangen in dingen waar ik niet {alleen} uit kan komen, moet ik eens gewoon Genieten van Wat Is...
 |
| mijn gestoorde kat |
donderdag 30 april 2015
100 dagen, 100 woorden {16}
om even door te gaan op wat ik op mijn andere blog schreef: wanneer ben je dysfunctioneel? kennelijk iets wat me hoog zit. ik wil niet dysfuntioneel zijn, maar ik voel ook niet dat ik pas in de maatschappij waarin ik terecht ben gekomen... daar kan ik zelf wel iets aan doen, weet ik, maar wat dan? en wie bepaalt of ik Niet Helemaal Goed ben?
ik kom er niet uit, in elk geval... misschien denk ik wel teveel, blijf ik teveel hangen in dingen waar ik niet {alleen} uit kan komen, moet ik eens gewoon Genieten van Wat Is...
ik kom er niet uit, in elk geval... misschien denk ik wel teveel, blijf ik teveel hangen in dingen waar ik niet {alleen} uit kan komen, moet ik eens gewoon Genieten van Wat Is...
woensdag 29 april 2015
100 dagen 100 woorden {14}
oke, honderd woorden is niet elke dag makkelijk, vooral als ik voel dat ik nix te zeggen heb... :-) ik zou nu ook niets weten, om eerlijk te zijn. nix grappigs, nix diepszinnigs, nix interessants {niet dat ik normaal de illusie heb dat ik wel diepzinnig en grappig en interessant ben... dat we elkaar niet verkeerd begrijpen...}. maar het is op zich wel een interessant proces, en nu 14 dagen er in merk ik dat ik toch vaak wel iets van een angle nodig heb, iets om mijn schrijf-dingen aan te hangen, zeg maar... een reden om te schrijven... grappig wel...
maandag 27 april 2015
100 dagen, 100 woorden {13}
biologische bananen {de minst gebutste}
kastanje champignons {ook bio}
milka chocola met oreo’s {op aanraden van dochter}
tomaten in blik {bio, nadat ik de arrabriata terug zette}
croissants met kaas
choco muffins
{mijn boodschappen van vandaag. ik hoopte dat er nog wat van die oranje tompoezen waren in onze super, maar het lijkt erop dat veel meer mensen op dat idee waren gekomen. lekker rustig winkelen trouwens, nu iedereen verder in de stad is of elders. in verband met... waar ik nix aan doe, en dochter ook niet. behalve dan oranje tompoezen, of koekjes, of wortels, zoals dochterlief voorstelde... grapjas...}
kastanje champignons {ook bio}
milka chocola met oreo’s {op aanraden van dochter}
tomaten in blik {bio, nadat ik de arrabriata terug zette}
croissants met kaas
choco muffins
{mijn boodschappen van vandaag. ik hoopte dat er nog wat van die oranje tompoezen waren in onze super, maar het lijkt erop dat veel meer mensen op dat idee waren gekomen. lekker rustig winkelen trouwens, nu iedereen verder in de stad is of elders. in verband met... waar ik nix aan doe, en dochter ook niet. behalve dan oranje tompoezen, of koekjes, of wortels, zoals dochterlief voorstelde... grapjas...}
zondag 26 april 2015
voorzichtig...
# 10, 11 en 12 op de andere blog
rare week achter de rug.
gedoe op m'n werk, emotioneel etentje met ex, zwaar gesprek met de baas, heftige film over mooi mens, toffe, drukke dagen in de winkel, gezeik met een nieuwe FB kennis... had even het gevoel dat ik in een film zat, waar alles ineens 'verkeerd' liep en ik nix meer onder conrole had... denk dat dat af en toe zo gaat, dat God, of het Universum {zoals ik hem liever noem...} even wat dingen door elkaar wilde schudden, om me ergens alert op te maken, een verandering aan te kondigen. wakker te houden, dingen anders durven bekijken. mischen vroeg ik daar wel om, en kreeg ik het in deze vorm.
be careful what you wish for, zei het Universum. it might come true...
rare week achter de rug.
gedoe op m'n werk, emotioneel etentje met ex, zwaar gesprek met de baas, heftige film over mooi mens, toffe, drukke dagen in de winkel, gezeik met een nieuwe FB kennis... had even het gevoel dat ik in een film zat, waar alles ineens 'verkeerd' liep en ik nix meer onder conrole had... denk dat dat af en toe zo gaat, dat God, of het Universum {zoals ik hem liever noem...} even wat dingen door elkaar wilde schudden, om me ergens alert op te maken, een verandering aan te kondigen. wakker te houden, dingen anders durven bekijken. mischen vroeg ik daar wel om, en kreeg ik het in deze vorm.
be careful what you wish for, zei het Universum. it might come true...
donderdag 23 april 2015
100 dagen, 100 woorden {9}
mijn lijstje dingen die ik ga doen
1. reizen naar Noorwegen, Zweden, Scotland, Ierland, Noord-West Amerika {Washington State} en West Canada
2. een paar dagen doorbrengen in Berlijn, Dublin, Copenhagen, Barcelona {in de winter}, Stockholm, Edinburgh, Seattle
3. een {of meerdere} boek{en} uitbrengen
4. in een ander land wonen {heb er wel een paar op t oog...}
5. Pearl Jam nog eens zien...
6. Eddie Vedder ontmoeten {of een van zijn PJ-collega’s}
7. aan zee wonen
8. een baan hebben waarin ik helemaal mezelf mag zijn, waar mijn talenten {en persoonlijkheid} worden gewaardeerd, waarmee ik meer dan genoeg geld verdien
1. reizen naar Noorwegen, Zweden, Scotland, Ierland, Noord-West Amerika {Washington State} en West Canada
2. een paar dagen doorbrengen in Berlijn, Dublin, Copenhagen, Barcelona {in de winter}, Stockholm, Edinburgh, Seattle
3. een {of meerdere} boek{en} uitbrengen
4. in een ander land wonen {heb er wel een paar op t oog...}
5. Pearl Jam nog eens zien...
6. Eddie Vedder ontmoeten {of een van zijn PJ-collega’s}
7. aan zee wonen
8. een baan hebben waarin ik helemaal mezelf mag zijn, waar mijn talenten {en persoonlijkheid} worden gewaardeerd, waarmee ik meer dan genoeg geld verdien
 |
| {ja, wij geloven inderdaad ng in sprookjes...} |
realistisch zijn...
ja, maar je moet toch realistisch zijn…?
no! never be realistic!!
{unless of course it FEELS good...}
dit advies kreeg een mevrouw die vragen stelde aan Abraham, een niet uit te leggen Energie die dingen doorgeeft aan een mevrouw, die dat dan doorgeeft aan publiek wat vragen heeft. meestal komt het erop neer dat wij allemaal veel te moeilijk doen en geen vertrouwen hebben in dat we aantrekken waar we onze emoties in stoppen...
wil je liefde en voorspoed? voel je dan liefdevol en voorspoedig...
wil je rijk zijn en gezond? voel dan dat je het verdient om welgesteld te zijn en dat gezondheid Normaal is...
no! never be realistic!!
{unless of course it FEELS good...}
dit advies kreeg een mevrouw die vragen stelde aan Abraham, een niet uit te leggen Energie die dingen doorgeeft aan een mevrouw, die dat dan doorgeeft aan publiek wat vragen heeft. meestal komt het erop neer dat wij allemaal veel te moeilijk doen en geen vertrouwen hebben in dat we aantrekken waar we onze emoties in stoppen...
wil je liefde en voorspoed? voel je dan liefdevol en voorspoedig...
wil je rijk zijn en gezond? voel dan dat je het verdient om welgesteld te zijn en dat gezondheid Normaal is...
geef je heel veel aandacht aan Ziekte en Moeilijkheden? hé presto!!
easy...
easy...
waarom gaat het dan steeds mis?
omdat we denken dat we het moeten verdienen... dat De Dingen Des Levens niet zomaar op een presenteerblaadje naar je toekomen... misschien bij een paar mensen op deze planeet, maar niet bij ons...
nou, zegt Abraham dan, met de stem van die mevrouw, daar zeg je wat... Het Universum geeft je alles op dat presenteerblaadje... de minder leuke dingen, maar ook de leuke dingen... het is maar waar je je gevoel, je emoties in stopt...
stoppen met klagen dus.
beginnen met genieten en gelukkig zijn...
de basis van je leven is Vrijheid,
het doel van je leven is Plezier!!
{een paar video's
in het engels
om je een idee te geven...}
woensdag 22 april 2015
100 dagen 100 woorden {8}
to let
my head feels dingy
like someone turned off the lights
and then ran off
to see if I’d cope
my head feels dull
like cotton wool has been stuffed
into every crevice and corner
or insulation foam
pushed in through my nose
my head feels sore
as if whacked by a mullet
hard
and again
and again…
my heart feels sad
a sorrowful thud sounds quietly
somewhere in my chest
my heart feels lonely
a part of it is missing
since you left
my heart feels empty
my head feels dingy
like someone turned off the lights
and then ran off
to see if I’d cope
my head feels dull
like cotton wool has been stuffed
into every crevice and corner
or insulation foam
pushed in through my nose
my head feels sore
as if whacked by a mullet
hard
and again
and again…
my heart feels sad
a sorrowful thud sounds quietly
somewhere in my chest
my heart feels lonely
a part of it is missing
since you left
my heart feels empty
hollow, abandoned
where once you were
there now is space
to let
where once you were
there now is space
to let
dinsdag 21 april 2015
100 dagen, 100 woorden {7}
De waarheid...
Men roept zo makkelijk dat we Gewoon De Waarheid moeten zeggen, Eerlijk Zijn, niet liegen of verbloemen. Maar hoe eerlijk zijn we eigenlijk? Hoe makkelijk is het om Eerlijk te zijn, om Echt te zijn? Hoe vaak zijn we {vroeger} niet gestraft als we het deden, toen we klein waren? Berispt, omdat we dingen zeiden die de ander deden schrikken, of boos maakten, of {vooral} omdat we geprezen wilden worden... Dus hebben we leren liegen, of verbloemen, dingen mooier gaan maken omdat we lief gevonden wilden worden... Het werd onze tweede natuur...
Wat is in godsnaam nog Echt?
Men roept zo makkelijk dat we Gewoon De Waarheid moeten zeggen, Eerlijk Zijn, niet liegen of verbloemen. Maar hoe eerlijk zijn we eigenlijk? Hoe makkelijk is het om Eerlijk te zijn, om Echt te zijn? Hoe vaak zijn we {vroeger} niet gestraft als we het deden, toen we klein waren? Berispt, omdat we dingen zeiden die de ander deden schrikken, of boos maakten, of {vooral} omdat we geprezen wilden worden... Dus hebben we leren liegen, of verbloemen, dingen mooier gaan maken omdat we lief gevonden wilden worden... Het werd onze tweede natuur...
Wat is in godsnaam nog Echt?
maandag 20 april 2015
100 dagen, 100 woorden {6}
{#5 hier te vinden}
zit er vandaag een beetje doorheen. kan nix lolligs bedenken. voel me zwaar en daar heb ik eigenijk geen zin in. {klotedag gehad op mn werk...}
en ik wil niet in lage energie blijven hangen, waar angst en boosheid en ego regeert. ik wil blij zijn en vrolijk, en geloven in schoonheid en liefde en Alles Wat Goed is. Knuffelen met de poezen, lachen met de kinderen, luisteren naar muziek, mediterend op Licht en Liefde...
zit er vandaag een beetje doorheen. kan nix lolligs bedenken. voel me zwaar en daar heb ik eigenijk geen zin in. {klotedag gehad op mn werk...}
en ik wil niet in lage energie blijven hangen, waar angst en boosheid en ego regeert. ik wil blij zijn en vrolijk, en geloven in schoonheid en liefde en Alles Wat Goed is. Knuffelen met de poezen, lachen met de kinderen, luisteren naar muziek, mediterend op Licht en Liefde...
en morgen is er weer een dag. nieuwe kansen, schone lei. wie weet wat er dan weer komt... wat voor moois me te binnen schiet...
zondag 19 april 2015
vluchten kan {altijd nog}
in de laatste Flow zat een 'opdracht' - maak je eigen tijdlijn. er zat ook een lollig uitklapbaar blad bij waar je de 20 belangrijkste dingen kon invullen in je leven en op die manier, stond ernaast, krijg je een soort van inzicht in de Rode Draden van je leven. het beste kon je dan eerst een soort van brainstorm sessietje doen en wat zaken op een kladje zetten die je te binnen schoten van tussen je geboorte en nu. en omdat ik als alleenstaande vrouw/moeder op zondagochtend toch nix beters te doen heb, pakte ik een schijfblok en kladde binnen een paar minuten een zooi Belangrijke Zaken van mijn leven in, met af en toe een onthouden jaartal {weinig, want zonder mijn vriendin Mo erbij onthou ik nix}.
de rode draden begonnen zich al doende tonen. Reizen was er eentje. ik was graag Niet In Het Dorp... op vakantie in Limburg bijvoorbeeld, bij een oom van mijn pa, die had een cafe met hotel en ik ruik nu nog de ochtendlucht van oud bier en cigaretten en honden. en mijn moeders ongemak...
Muziek is er nog een. Muziek was van levensbelang voor me, zo lijkt het. The Beatles eerst, en datgene waar mijn ouders geen jeuk bij kregen, wat gezelschap kreeg van de dingen die ik bij de zwager van mijn vriendin Mo leerde kennen in de tijd dat ik daar oppaste. Creedence Clearwater Revival, om wat te noemen. en Talking Heads, en Lou Reed, David Bowie en Neil Young... en op de VARA dinsdag {de enige dag in de week dat er op de radio te pruimen muziek werd gedraaid} leerde ik The Smiths kennen, en The Clash en The Jam, en The Cure, en U2, en nog wat 'alternatiefs'. en op MTV {bij die zus en zwager van vriendin} zag ik een gast die DM's aanhad en zijn haar omhoog/alle kanten uit, en zijn eigen ding leek te doen, en ik was verbijsterd.. achteraf gezien was hij een kleurrijke New Waver {waar er weinig van waren in die tijd: zwart voerde nogal de boventoon} die een beetje anders was, maar er was iets losgebeiteld in me...
muziek en reizen dus.
of meer: niet zijn waar ik toen was...
vluchten uit een wereld die ik niet begreep, die bedreigend voelde...
want de tijdslijn liet duidelijk zien dat zodra ik in Engeland was ik geen drang om te reizen had, en dat de muziek {ja, zelfs die van Pearl Jam en R.E.M.!!} naar een heel ander plankje verdween, oke, ik had toen jonge kinderen die een heel andere Daan nodig hadden, en mijn relatie met Mr G vereiste ook een heel andere versnelling, en sowieso het In Engeland Zijn was al een Reis op zich. meer hoefde ik niet, dankuwel. ik was er thuis...
eenmaal terug hier in Holland verdween al mijn Zelfverzekerdheid {of tenminste wat ik dacht te hebben} binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon... mijn anker was weg, mijn gelukkig zijn, de rust die ik leek te hebben gevonden, in ongeveer hetzelfde tempo als de relatie met Mr G de afgrond in dook. wat volgde was een achtbaan die voor mijn gevoel eindigde toen ik inzette bij Corduroy. op 16 juni vorig jaar. toen de dikke zware deur voor mijn hart openmocht... released me...
andere rode draad: me veelvuldig vastklampen aan veiligheden... mijn ouders eerst, wanhopig zelfs. terwijl alles in mij verlangde naar Vrij Zijn, naar Op Avontuur Gaan. ik durfde niet. ik vloog als een bangig aapje van de ene veilige haven naar de volgende, steeds maar zoekend naar iets wat mij veiligheid bood, en na mijn ouders waren het de au-pair familie waar ik bij mocht wonen, en daarna Mr G... en nu... ik huiver bij de gedachte de veiligheid van de Steiner Wereld achter me te moeten laten als dochterlief naar de middelbare school gaat {al wordt dat ook een Antroposofische... phew...}. reizen doe ik alleen naar plekken die ik ken, of met mensen die ik ken, en waar ik me veilig bij voel...
misschien dat de tijd nu rijp is geworden om dat los te laten. om dat veilige gevoel in mezelf te weten. om erop te durven vertrouwen dat Things Will Work Out If You Let Them...
and have some bloody fun!!!
de rode draden begonnen zich al doende tonen. Reizen was er eentje. ik was graag Niet In Het Dorp... op vakantie in Limburg bijvoorbeeld, bij een oom van mijn pa, die had een cafe met hotel en ik ruik nu nog de ochtendlucht van oud bier en cigaretten en honden. en mijn moeders ongemak...
Muziek is er nog een. Muziek was van levensbelang voor me, zo lijkt het. The Beatles eerst, en datgene waar mijn ouders geen jeuk bij kregen, wat gezelschap kreeg van de dingen die ik bij de zwager van mijn vriendin Mo leerde kennen in de tijd dat ik daar oppaste. Creedence Clearwater Revival, om wat te noemen. en Talking Heads, en Lou Reed, David Bowie en Neil Young... en op de VARA dinsdag {de enige dag in de week dat er op de radio te pruimen muziek werd gedraaid} leerde ik The Smiths kennen, en The Clash en The Jam, en The Cure, en U2, en nog wat 'alternatiefs'. en op MTV {bij die zus en zwager van vriendin} zag ik een gast die DM's aanhad en zijn haar omhoog/alle kanten uit, en zijn eigen ding leek te doen, en ik was verbijsterd.. achteraf gezien was hij een kleurrijke New Waver {waar er weinig van waren in die tijd: zwart voerde nogal de boventoon} die een beetje anders was, maar er was iets losgebeiteld in me...
muziek en reizen dus.
of meer: niet zijn waar ik toen was...
vluchten uit een wereld die ik niet begreep, die bedreigend voelde...
want de tijdslijn liet duidelijk zien dat zodra ik in Engeland was ik geen drang om te reizen had, en dat de muziek {ja, zelfs die van Pearl Jam en R.E.M.!!} naar een heel ander plankje verdween, oke, ik had toen jonge kinderen die een heel andere Daan nodig hadden, en mijn relatie met Mr G vereiste ook een heel andere versnelling, en sowieso het In Engeland Zijn was al een Reis op zich. meer hoefde ik niet, dankuwel. ik was er thuis...
eenmaal terug hier in Holland verdween al mijn Zelfverzekerdheid {of tenminste wat ik dacht te hebben} binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon... mijn anker was weg, mijn gelukkig zijn, de rust die ik leek te hebben gevonden, in ongeveer hetzelfde tempo als de relatie met Mr G de afgrond in dook. wat volgde was een achtbaan die voor mijn gevoel eindigde toen ik inzette bij Corduroy. op 16 juni vorig jaar. toen de dikke zware deur voor mijn hart openmocht... released me...
andere rode draad: me veelvuldig vastklampen aan veiligheden... mijn ouders eerst, wanhopig zelfs. terwijl alles in mij verlangde naar Vrij Zijn, naar Op Avontuur Gaan. ik durfde niet. ik vloog als een bangig aapje van de ene veilige haven naar de volgende, steeds maar zoekend naar iets wat mij veiligheid bood, en na mijn ouders waren het de au-pair familie waar ik bij mocht wonen, en daarna Mr G... en nu... ik huiver bij de gedachte de veiligheid van de Steiner Wereld achter me te moeten laten als dochterlief naar de middelbare school gaat {al wordt dat ook een Antroposofische... phew...}. reizen doe ik alleen naar plekken die ik ken, of met mensen die ik ken, en waar ik me veilig bij voel...
misschien dat de tijd nu rijp is geworden om dat los te laten. om dat veilige gevoel in mezelf te weten. om erop te durven vertrouwen dat Things Will Work Out If You Let Them...
and have some bloody fun!!!
zaterdag 18 april 2015
100 dagen, 100 woorden {4}
Men neme:
Voor de bodem
Koekjes
Boter
Voor de caramel
Nog meer boter
Suiker
Slagroom
Stroop {maple/agave}
Voor de chocoladelaag
Chocolade
Beetje olie
Plet koekjes in een schaal, voeg gesmolten boter bij, mix goed en schenk in een bakschaal {bakpapier, 20x30cm}, druk licht aan.
Smelt in een pan andere boter, suiker, en slagroom langzaam. Doe er dan stroop bij en roer nog 15 minuten. Schenk over koekjesbodem. Zet half uur in de koelkast.
Smelt chocolade au-bain marie, voeg olie toe en schenk over caramel.
Zet in koelkast tot gehard, vierkantjes voorsnijden {wanneer licht gestold!!}, en smullen maar!!
vrijdag 17 april 2015
donderdag 16 april 2015
100 dagen, 100 woorden {2}
* ergens aan de zuidkust van GB, met een ijsje, of zittend op een terras met een koffie en een caramel slice...
* op een berg in Schotland
* met Eddie Vedder wandelend aan Lake Washington {al zou Daar Zijn al oke zijn wat mij betreft...}
* in Antwerpen, aan een taartje met vriendin Mo, of ander plezierig, inspirerend, lief gezelschap, terwijl we praten over Het Leven en Mooie Muziek
* vierentwintig jaar geleden
* als mijn 17-jarige zelf die de keuze om mijn hart te volgen wel durfde maken...
ofwel: hier zou ik liever zijn dan waar ik nu ben... {ja, het is zo’n dag...}
* op een berg in Schotland
* met Eddie Vedder wandelend aan Lake Washington {al zou Daar Zijn al oke zijn wat mij betreft...}
* in Antwerpen, aan een taartje met vriendin Mo, of ander plezierig, inspirerend, lief gezelschap, terwijl we praten over Het Leven en Mooie Muziek
* vierentwintig jaar geleden
* als mijn 17-jarige zelf die de keuze om mijn hart te volgen wel durfde maken...
ofwel: hier zou ik liever zijn dan waar ik nu ben... {ja, het is zo’n dag...}
woensdag 15 april 2015
100 dagen, 100 woorden {1}
de uitdaging die ik aan wil gaan is mezelf de discipline opleggen om de komende honderd dagen elke dag honderd woorden te schrijven. dat kan een verhaaltje zijn, of een gedachtegang, of een boodschappenbriefje, of god weet wat. maar niet meer en niet minder dan 100 woorden. ben benieuwd. ik bedoel, wat is nou honderd woorden... oh en ik doe m om de dag in het Nederlands en in het Engels op mijn andere blog Bohemian Buddhist. Dan kunnen mijn engels lezende vriendjes {m/v} ook meelezen.
jeetje nog maar 15 woorden te gaan. waar zal ik het nu eens...
op!
Abonneren op:
Posts (Atom)