a year in twelve days *6*

juni

deze maand stond vooral in het teken van 

pearl jam

omdat het voelt als Mijn Leven Voor Het Concert

en Mijn Leven Er Na...

ze stonden net iets te ver om echt te voelen 

dat ik bij Eddie Vedder in de buurt was,

maar de Emotie die losbrak toen ze het podium opkwamen

was zo merkwaardig...

alsof er iets loskwam
wat al zo ontzettend lang vast heeft moeten zitten...

22 jaar gewacht...

in het jaar van De Omslag In Mijn Leven

{zoals het ook in 1992 was}

waren die prachtige mannen uit Seattle daar

met hun bezielende tektsen,

hun aangrijpende muziek,

hun prachtige authenticiteit

en oprechtheid,

hun sociaalvoelendheid,

de bekommering om hun fans...

some people have religion,

i have pearl jam...
♥

stone gossard
on the cover of the Rolling Stone

a year in twelve days *5*

mei

otto werd 18!?!!

{nog een Grote Zoon...}

*

vacance en France...

8 heerlijke dagen in de Elzas,

met mooi weer en leuke dagjes uit...

*

one year in twelve days *4*

april

ging naar Nebraska in de bios

zeer toffe film

* 

werd nog smoorder op Ed, 

beetje navenant mijn relatie met Mr G 

de afgond in dook...

* 

herinnerde Kurt Cobain...

die 20 jaar geleden dood werd aangetroffen.

{waarom alle mooie mensen...?}

*

a year in twelve days *3*

maart

highlights

felix werd 14...

*

a year in twelve days *2*

februari

highlights

we vierden de verjaardag van mijn vader {71} 

in een restaurant

en naast alle kinderen en mijn moeder

waren ook de schone dochters erbij...

en het was super gezellig....

*

mr G en ik deden nog een verwoedde poging

om onze relatie te redden...

deden zelfs nog aan Valentijn...

*

ik kocht een vers kookapparaat

en had onenigheid met de winkel waar hij vandaan kwam

{ik had begrepen dat zij m zouden aansluiten...

zij niet...}

hij kookt als n malle, btw...

*

muziekje van de dag

little drum boy - johnny cash & neil young

a year in twelve days... *1*

januari

highlights

winnie winston de hamster werd 1

*

derde serie van Sherlock, 

waar wij fans jaaaaaren op hebben moeten wachten, 

kwam eindelijk op de BBC... 

nu is het wachten op serie 4 

{in 2018, als ze hetzelfde schema aanhouden...}

*

instagram ontdekt...

en toen weer onontdekt...

en toen weer herindekt...

en nu een klein beetje verslaafd...

* 

mr G en ik gingen naar een uitvoering in het theater.

prachtige cello muziek

{laatste uitje samen, denk...}

*
kerstliedje van de dag
i don't believe in father christmas - pearl jam
*

zonder boom

nog een week, dan is het kerst.
normaal werd ik dan hyperzenuwachtig, bang om Het Verkeerd te doen, om Dingen te Vergeten {ben ik nogal goed in...}, om Kerst te Verknallen...
maar dit jaar zal het me worst zijn.
ik heb een bio-kip besteld {gewoon, in de natuurwinkel waar ik toch al werk - hij stond gewoon op de lijst...}, oudste zoon komt langs met zijn vriendin, vriendinnetje van tweede zoon wilde de kerst brunch-met-Engelse-twist weer wel eens meemaken, dus er zal een Vegetarische Optie bij moeten...

het zal wel raar zijn dit jaar, de Laatste Keer gewoon - hoewel Kerst bij ons eigenlijk nooit Gewoon is geweest...
er was altijd wel wat...

maar dit jaar...
Mr G is al aan het pakken.
er staat geen kerstboom vanwege de poezebeesten.
meubels worden verplaatst omdat iemand van een kast afwilde.

we zien het wel...
ik hoop alleen dat iedereen er een beetje zin in heeft...

sunday songbook - come as you are

omdat internet vriendin Kati elk jaar weer over de top 1000/2000/god-weet-hoeveel begint, was ik maar eens gaan kijken in de lijst van vorig jaar. om te zien of iets instond waar ik me over verbaasde... gewoon, voor de lol...

mijn eerste verbazing was op no. 57
* alive - PJ

en de volgnde op 99
* street spirit - radiohead

vervolgens op no. 136 deze:
* come as you are - nirvana {?!!}

op 832 {...}
* iedereen is van de wereld - the scene {!!}

en dan op 913:
* uncertain smile - the the

what the bloody f*ck?! op 950:
* there is a light that never goes out - the smiths

dus... de eerste 1000 doorgeploegd en behalve deze 6 was er niet veel noemenswaardigs {had Jeremy van PJ wel verwacht, en Smells Like Teen Spirit kon ook niet echt ontbreken...} waar ik me over verwonderde... Soundgarden dan weer wel, en ik vond het heel tof dat Tom Odell er tussen stond, maar of die de lijst van dit jaar gaat halen...? who knows... 

Genieten met een grote G

mijn hele leven staat al sinds ik me kan herinneren in het teken van Lijden... van opoffering van je Eigen Ik, je Echte Verlangens...
en hoe ik er onderuit kan komen...
en hoe fout dat is want Lijden {met een grote, dikke, vette L} is beter dan Genieten {met een grote dikke vette G...}.
als je maar genoeg geleden hebt in je leven kom je vanzelf in de hemel {wat jaren lang mijn grootste aspiratie was} of krijg je waardering van Anderen...
tot ik ineens bedacht dat al dat Lijden allemaal behoorlijk Kut was {met een heel grote, dikke K} en dat Genieten eigenijk veel leuker was...

maar ja: de kerk... en mijn opvoeders {zelf ook overtuigd van de grote LijdenLeugen}... en zowat iedereen die ik hoog achtte... allemaal leken ze een kick te krijgen van Martelaren... hoe meer Lijden je onderging, hoe groter de Beloning. nu, of in de Hemel... "kijk eens hoe Sterk ik ben! kijk eens hoeveel ik aankan in dit leven!! kan jij dat oook? nee he? maar ik wel..." als je daarmee waardering kreeg, dan kon ik beter maar voor de Moeilijkste Weg kiezen, toch? want boven mijn eigen geluk torende huizenhoog de Waardering die ik nodig had van {haar} en {hem} en {hunnie}...

en tijdens het terug naar huis wandelen toen ik dochterlief naar school had gebracht, had ik ineens de ingeving. ben ik een beter mens naarmate ik meer lijdt? hoe meer ik doorsta? wie bepaalt in godsnaam zoiets?! welke wrede, onliefdevolle Vader/Moeder/Universum bedenkt dat hoe meer mijn moeder meemaakt en doorstaat, des te beter een mens zij dan is? ze is al een goed mens, al zat ze de hele dag boekjes te lezen naast de verwarming, met een deken over zich heen en een poes op schoot...

hoe meer ik lees over Liefdevol Leven en Vergeving en Dankbaarheid en weet ik veel wat nog meer, hoe meer ik voel dat Genieten helemaal oke is. en dat iedereen die daar een probleem mee heeft van mij nog een koekje mag...

ik voel, jij voelt, wij voelen

steeds vaker begrijp ik waarom Voelen zo moeilijk is.
zo lastig.
zo eng.
Gevoel kan je niet in een Rationeel hok stoppen, het is er en je hebt er maar mee te dealen.
alleen zijn er maar weinig mensen in onze omgeving die het fijn vinden als jij je Gevoel toelaat.
zoals ook wij geleerd hebben dat anderen beter hun Gevoel kunnen wegstoppen voor ons.
{Socialiseren, heet dat dan}

niet veel van ons hebben de Kracht in zich om zich daar niets van aan te trekken.
de meesten zullen hun Gevoel verstoppen, bedekken onder lagen Verstandig/Acceptabel Gedrag, om maar niet uit de toon te vallen.
om maar niemand voor het hoofd te stoten.
niemand van die mensen die het eigenlijk zo heel goed zouden kunnen gebruiken om hun eigen Gevoel te omarmen,
te accepeteren,
te Voelen...

net als jij zelf...

Gevoelig Zijn in een land waar de Ratio al het meest belangrijke wordt gezien valt niet mee.
Hooggevoelig zijn nog minder.

een balans zou mooi zijn, zegt men dan.
maar dan is het wel van belang dat je weet wat je voelt.
dat je weet dat je voelt...
dat dat knagend gevoel in je buik waarschijnlijk betekent dat er iets niet goed is, voor jou tenminste toch.
of niet...
of dat die vlinders willen zeggen dat er iets moois te wachten staat.
of toch niet...
iedereen voelt anders.