sunday songbook * the beatles *

nog ver voor Pearl Jam, vóór R.E.M., voor U2 was daar mijn grote liefde voor The Beatles... overgenomen van mijn ouders, neem ik aan, en dit lied herken ik als zijnde de eerste song die ik van ze hoorde {in mijn hart}.

John zong het, en zijn stem kan me nog steeds vervoeren naar een diep gevoel van genegenheid {ik kèn m niet eens...} en treurnis, tegelijk.

{bedacht even geleden dat hij alle voor mij Donkere Kanten liet zien, al die dingen die ik niet bij mezelf mag zien of accepteren... hij was een kwal, een egoist, een uitdager, een etterbak, een gepassioneerde liefhebber, een dweper, hij was über-charmant, een sarcatisische, spottende kwelgeest... en hij had de glimlach en de ogen van de liefste, mooiste engel... ik ben opgeleid om hem te verachten, maar ik droom soms van hem... en ik huil zacht als ik zijn stem hoor...}