feisty

een tijdje geleden vond ik een foto van mezelf als kleintje. ik moet een jaar of 5 zijn geweest, misschien wel jonger. kleuterschool in elk geval. op die foto staat de rest van de klas, in jaren 70 tenue, en ik herken de meesten ervan meteen. een paar vrienden die nog jaren erna mijn vrienden bleven, en gezichten van lui die mij minder te na staan. en Juffrouw Anne, geloof ik. ergens aan de zijkant sta ik, met mijn armen heel uitdagend over elkaar, en ik kijk zeker de camera in, alsof ik de fotograaf rauw lust. in eerste instantie was ik er niet helemaal zeker van dat ik het was...

in mijn herinnering was ik een angstig musje, een schichtig ding wat niet veel durfde of deed of zei. ik was stilletjes in de achtergrond aanwezig en liet de rest zijn ding doen. ik was verlegen. maar die foto deed anders vermoeden. in elk geval ergens in mij aanwezig was een feisty ding wat de wereld recht in de ogen keek, en klaar was voor wat komen ging... wat ging er mis?!

opvoeding. socialisering. het Leven.

deze week hoorde ik, tijdens en bezoek aan mijn moeder, waar ook haar zus aanwezig was, een paar dingen waarvan ik vermoed dat die aan de wieg stonden van mijn verschuwing, die kennelijk niet op de voorgrond stond van wie ik was toen ik 5 was. mijn moeder moet regelmatig heel erg boos op mij zijn geweest, en mijn oma vond mij een lastpost, en een rotkind. mijn spontane, goedbedoelde acties werden niet bepaald gewaardeerd door mijn omgeving. komt nog bij dat mijn moeder zelf met een paar dingen zat over haar eigen opvoeding en jeugd, alsook het overlijden van haar eerste kindje, mijn oudere broer. en dat mijn vader twee keer het overlijden van een ouder achter de kiezen kreeg in die tijd, en mijn gevoeligheid en introverte aard werden behoorlijk op de proef gesteld tijdens mijn tijd in de kleuterschool, en ik kan me voorstellen dat al die dingen bij elkaar hebben gezorgd dat ik voorzichtiger werd. minder open. minder mezelf. de wereld buiten mijn huis was grillig, en raar, en onvriendelijk, en daarbinnen was het zwaar en verdrietig soms. feisty Daantje werd langzaamaan een beetje bang van de wereld om zich heen, al was de drang om die wereld te ontdekken er nog steeds. ik was nieuwsgierig en eigenzinnig en tegendraads en vol fantasie en op mezelf.

in de dagen na dat bezoek aan mijn moeder zijn er dingen gaan borrelen, en samen met het concert van Pearl Jam wat ik vorige week mocht bezoeken, waar Eddie Vedder's stem en hun muziek wederom zorgden voor een soort van wakker maken van allerlei diep weggestopte gevoelens, voel ik dat het tijd is dat die kleuter in mij wordt gereset. de feisty, eigenzinnige kleine Daan mag voelen dat het veilig is om zichzelf te zijn. de wereld is er om ontdekt te worden, en ik mag precies zijn wie ik altijd was. zelfverzekerd de ogen van degenen voor mij inkijkend.

it's okay...