woensdag 12 juli 2017

reuzenrad

het angst-konijn heeft een schop onder de kont gehad...

drie weken na vorig bericht mocht ik de goede man nog eens zien, in Antwerpen, dankzij het Lot, wat maakte dat ik een kaartje kon vinden voor zijn show daar, in de Lotto Arena.

lang verhaal kort: het concert op zichzelf was al een kado uit de hemel - hij was goed geluimd, speelde alle nummers die iets met mij deden, van Pearl Jam en hemzelf, en John Lennon en Neil Young en Bruce Springsteen {met Glen Hansard, zijn voorprogramma, zong hij Drive All Night, in prachtig duet}, met of zonder het strijkkwartet wat hem deze tour mocht begeleiden {o.a. Black, wat al 25 jaar een plekje in mijn hart heeft...}, maakte een prachtig praatje over het reuzenrad wat buiten het raam van zijn hotelkamer stond {over hoe het leven is alsof je daarin zit, met ups en downs, en dat je er soms uit wil stappen, op het laagste punt, maar dat het dan altijd weer naar boven gaat... "Hang on in there, please..."} en samen met een publiek wat er net zoveel zin in had werd het zoiets prachtigs... de connectie die ik miste in Amsterdam was er wel degelijk daar in Belgiƫ, en ik wist mij geraakt tot op het bot...

via Facebook had ik Ornella leren kennen en die had zin om nog even te blijven hangen, samen met nog een paar anderen, want wie weet kwam Eddie zelf nog naar buiten om hoi te zeggen. we wachten bijna twee uur, kletsten, lachten, gluurden in voorbij rijdende busjes, vroegen ons af waarom de tourbussen al weet ik hoe lang stonden te ronken achter ons {Het Milieu!!} en keken regelmatig naar de deur een eind verderop waar soms iemand uitkwam, of inging. tegen 2 uur was het moment dan eindelijk daar en stapte Eddie Vedder - op wie ik al meer dan 25 jaar een dikke crush heb - onze richting uit...

en mijn hoofd wist echt wel dat hij ook maar een mens is, dat hij nooit gevraagd heeft om al die aandacht van idealiserende fans, etc. maar oh my god wat was het een gestoord gevoel om hem van zo dichtbij te zien! te horen wat hij zei tegen de anderen, zijn glimlach van zo up close te zien, en FUCK THIS SHIT hem naar MIJ te zien kijken, en te zien lachen, en die diepe stem van hem tegen MIJ te horen praten... en een hug van hem te krijgen...  *what the fuck?! smilie*

het zinderde nog lang na, dat gevoel van de hemel... het komt telkens nog terug als ik eraan denk, of erover praat met iemand... just, wow....

het angst-konijn heb ik al even niet meer gezien...



Geen opmerkingen: