de uitdagingen komen thick and fast op mijn pad, deze weken...
van het pogen tot opgeven van het nuttigen van suiker {op mijn manier} tot het moeten omgaan met kritiek {al dan niet terecht...} en de regeltjes die horen bij het leven in De Normale Maatschappij. iets wat ik het liefste niet doe, maar soms is het niet te vermijden... allemaal dingen die mij nogal wat moeite kosten, maar met de middelen die ik van mijn 'Peut heb gekregen {technieken om mijn innerlijke kind te begrijpen en gerust te stellen, bijvoorbeeld} is er allemaal redelijk goed mee te leven.
wij blijken {bijna} allemaal met een gekwetst Innerlijk Kind te leven, diep in ons zelf, die meestal van zich laat horen als er iets gebeurt waar wij moeite mee hebben. ik dus bijvoorbeeld met het krijgen van kritiek, of als iets wat ik doe in twijfel word getrokken door iemand van wie ik goedkeuring hoopte te krijgen - dingen waar mijn Innerlijke Kind verdrietig van wordt, of boos, en op gaat spelen, en door middel van een heel mooie meditatie kan ik ermee in contact komen, en het geruststellen en liefde geven en een beetje laten groeien. of gewoon laten Zijn...
sinds ik heb leren 'praten' met mijn innerlijke kind voelt het alsof ik weer een groot deel van mezelf terug heb. omdat ik het zolang heb genegeerd, ongerust als ik was om niet Volwassen genoeg bevonden te worden, en bestraft te worden, of uitgelachen. zoals velen van ons dat hebben. wij leerden al van heel jong af aan onze gevoelens te negeren, of weg te stoppen, of te bedekken met een heleboel troep, om het vooral niet meer te hoeven horen. terwijl dat juist het deel van ons is wat ons kan helen, wat ons kan vertellen wat het is dat we nodig hebben - liefde, aandacht, spelen, ongeremd genieten van iets geks, of moois, spontaan zijn... het is prima om Volwassen te zijn, om Verantwoordelijkheid te nemen, maar het is net zo {zo niet belangrijker} om naar je innerlijke kind te luisteren voor die dingen die niet met Volwassen zijn worden geassocieerd... en het is ook nooit te laat om het te leren kennen...
en nu ga ik touwtje springen met mij kleine Daantje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten