delicate bloemen

toen ik vanmorgen in de plaatselijke bieb het boek weer tegenkwam, begreep ik in een keer waarom ik me de laatste tijd zo K*t voel... zo zwaar en moeilijk en gevoelig en makkelijk verdrietig en bijna overspannen en zwaar geraakt door iets prachtigs wat ik op de BBC zag, of wat ik op de radio hoorde. natuurlijk zit ik met de nasleep van een scheiding, is het zomer en vandaag bijvoorbeeld veel te warm voor mij, begint de overgang zijn staart te roeren en ik kan zo nog wel wat factoren noemen, maar het voornaamste Ding is eigenlijk dat ik 'gewoon' hooggevoelig ben.

een jaar of wat terug kwam ik voor het eerst die term tegen. hooggevoelig. ik dacht aan tere zieltjes, aan meisjes met beige bloemenjurken en vlechten, aan zei die het leven een beetje lastig vonden. die met hun bleke huidjes en zachte stemmen uit drukke steden bleven, ver weg van alle rumoer en teveel aan prikkels. dat ik zelf net zo sensitief en teergevoelig bleek te zijn als zij kwam als een klap. maar het verklaarde wel heel veel... ik begon er over te lezen, en zoveel was voor mij zo bekend, zo'n thuiskomen... ik was niet gek, of verlegen, of bijna overspannen of 'raar', ik was hoogsensitief. heel gevoelig dus...{hier kan je er overigens meer over lezen}

veel wat ik erover las kon ik wel in mijn leven toen plaatsen, er een draai aan geven, binnen het leven wat ik leidde, de relatie die ik had {en waarbinnen ik me minder en minder gelukkig begon te voelen}. in mijn huis, binnen het gezin lukte het wonderwel om teveel prikkels buiten de deur te houden, en een veilig honk te creëren. het duurde jaren voordat de stap kwam om zonder elkaar verder te gaan, want verandering is bij mij net zo makkelijk te bewerkstelligen als voortaan Russisch als voertaal... sowieso is verandering voor mij niet iets waar ik makkelijk mee om kan gaan, tenzij heel lang van tevoren aangegeven {en dan nog, als er veel weerstand is blijft de deur ferm dicht}. en nu, na maanden van Anders en Nieuw en Nog Meer Verandering en Heftige Dingen en Veel Teveel Prikkels en Overwerkte Verbeelding werd het me deze week teveel... alsof ik overspannen was, zo voelde ik me, wilde het liefst in een stil kamertje met een boek en een schrijfblok en verder niks. waar sloeg dit op?! vroeg ik me af... hoeveel meer boeken moet ik nog lezen over Leven In Mijn Kracht en Visualisatie en wat niet mee voordat ik datgene aantrek wat ik nodig heb?!! hoe leer ik in godsnaam om te gaan met Het Leven?!!

gelukkig kwam ik dat boek weer langs, wat ik jaren terug al verslond, en ga ik weer aan de slag met mijn Ding. het zal altijd een ding blijven, ik zal er altijd op moeten blijven letten, omdat ik vaak de neiging heb om me aan te passen aan mijn omgeving, geen stennis wil maken, voorbij te lopen aan de signalen die ik van binnenuit krijg als het me teveel wordt... er gehoor aan durven geven, vooral... mogen zeggen van mezelf dat ik het even niet trek. hoe lastig dat ook kan zijn voor anderen op dat moment... of voor mezelf...

maar makkelijk is het niet... veel van de prikkels die teveel blijken zijn vaak ook gewoon leuk, of spannend, en het gevoel dat anderen mijn gevoeligheid niet kunnen waarderen vult mij niet met blijheid. op mijn werk is het bijvoorbeeld niet altijd handig. maar gelukkig is het geen 'normale' werkplek {anders had k het er waarschijnlijk niet zo lang uitgehouden...}. het is nu zaak om mijn hooggevoeligheid weer te {h}erkennen, een plekje te geven, en er vrede mee te hebben... ik mag mijn innerlijke Delicate Flower weer water gaan geven...

voor wie er meer over wil lezen:

* Hoog Sensitieve Personen - Elaine N. Aron

* Leven Met Hooggevoeligheid - Susan Marletta-Hart

* website m.b.t. hooggevoeligheid