angst konijnen

life can only be understood backwards

but it must be lived forwards"

{Sören Kierkegaard}

~het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden,

maar het moet voorwaarts worden geleefd~

hier moest ik aan denken toen ik daarstraks tien minuten lang onder de straal van de douche stond, bewegingloos, overmand door een mix van spijt en frustratie. even ervoor had ik - in de Facebook groep voor lui die zijn Europese tour willen meebeleven - gelezen over mensen die gisteravond in London de avond van hun leven hadden, omdat hun {en mijn} idool Eddie Vedder daar optrad in de Hammersmith Apollo {wat nu geloof ik anders heet}. zelf had ik op het laatste moment besloten om toch te proberen een kaartje te vinden, en ging vorige week dinsdag, waar ik erg genoot van zijn prachtige sonore stem, zijn melige grapjes, zijn prachtige liedjes. alleen - ik zat ergens waar ik hem niet zo heel goed zag, hij was heel onscherp, het was koud in de Music Hall, ik heb niet een gezichtsuitdrukking kunnen waarnemen van de goede man, laat staan hem gehigh-fived, en Glenn Hansard is wellicht een schat maar ik werd niet heel warm van zijn liedjes... 

ben ik nu een ontevreden trut? waarschijnlijk... is het nou ook nooit goed? kennelijk... waarom baal ik ervan dat ik niet de emotionele, prachtige, zijn hart uitstortende, volle bak Eddie heb mogen meemaken? zoals hunnie in London gisteravond, of op de eerste avond, in Amsterdam... omdat het fucking typisch is dat ik de ietsjes matte, zijn rijtje afraffelende, er niet helemaal bij zijnde Eddie Vedder 'kreeg'... omdat dat de story of my life is...

ik leef mijn leven with the handbreak on... ik leef met een soort van rem, altijd met mijn voet op de rem, omdat ik bang ben om uit te schieten... ik ben zo bang voor extremen, voor pijn, voor heftige gevoelens, dat ik altijd mijn voet op de rem heb... altijd in de aanslag om alles dicht te gooien. ik doe dat met situaties, met mensen, met alles. mijn angst om de controle kwijt te raken zo zoveel sterker dan mijn wens om prachtige, intense dingen mee te maken... de angst om found out te worden als de fraud die ik voel dat ik ben, omdat ik niet echt leef... ik leef tweedehands... op andermans ervaringen, of via de dingen die ik schrijf in mijn 'boeken'... boeken die niemand leest, want ik kijk wel raar uit om er ook maar iets mee te doen.

ik zou zo graag die kut rem los willen laten... mezelf laten gaan, zonder angst, zonder vrees voor vergelding, van God, of het Universum, of mijn moeder... prachtige dingen meemaken, en ten volle genieten... niet een beetje, met steeds rondkijken als een angstig konijn, maar vertrouwen hebben en genieten...

dus... onwards and upwards... and forwards, above all...

{tnx Ed, for a lovely show... ♥}