een groot zwart monster

toen ik een paar weken terug las dat Robin Williams was overleden, schrok ik nogal... niet dat ik nou zo'n gigantische fan was, of dat ik zijn stand-up trok {veel te hyper, die man} of dat ik al zijn films in de kast heb staan {alleen Dead Poets Society heeft t gehaald}, maar er was iets in hem wat mij intrigeerde. nu begrijp ik dat ik juist iets in hem herkende...

onder de laag Komiek, achter het masker met de Grote Lach, daar verschool zich een tragiek die {blijkbaar} onlosmakelijk samenhangt. een groot zwart monster die Depressie heet, en die op hem drukte als een rots, maar die wij als publiek bijna niet zagen... misschien waren de tekens er wel, als je goed oplette, dan was zijn hyper-gestoorde manier van Zijn misschien wel een heel duidelijke indicatie dat hij iets wilde verbergen, dat hij lachte om niet te hoeven huilen... iets wat ik wel herken...

in de weken na zijn dood zag ik op internet heel veel artikelen {vooral in t Engels} voorbij razen waarin werd uitgelegd hoe dat werkt, die geest van Komische Genieën, van de Grote Denkers, dat datzelfde denkvermogen wat kwinkslagen en associaties maakt in de richting van Grappig en Mooi en Diep ook precies de andere kant op kan. in dit artikel vergeleek iemand het met een krachtige motor die van 0 tot 100 km/u kan in 6 seconden, dit dus ook achteruit zou kunnen, en doet... die krachtige fantasie die heel mooie dingen kan verzinnen, de prachtige plaatjes, de schoonheid in de dingen, heeft ook meestal een donkere kant, die we dan weer niet in de hand hebben... of willen zien. en die we dan verstoppen voor de buitenwereld, of onderdrukken met medicatie. al dan niet voorgeschreven...

zelf heb ik ook een masker. die van mij is Me Sterker en Verstandiger Voordoen Dan Ik Me Heel Vaak Voel... omdat ik niemand tot last wil zijn... bang wil maken... wil ergeren met mijn donkere monster. of juist bewondering wil krijgen voor wat ik allemaal kan. maar hij zit er wel... waar ik heen wil? misschien is het tijd om dat Grote Monster eens van zijn Engheids-sokkel te halen... om er niet meer zo bang voor te zijn... want alles waar je bang voor bent, wordt groter, enger, onhandelbaarder. depressie is vreselijk, maar het is ook een kans om naar binnen te kunnen, om dingen van jezelf onder ogen te komen. om iets los te laten, of om jezelf even time-out te geven uit een leven wat je misschien even niet trekt... geen idee...

intussen zoek ik die film nog maar eens op, om de {voor mij} mooiste kan van de volslagen mafkees die Robin Williams was nog eens te vinden, de gevoelige man, de inspirator - Oh Captain, My Captain... thanx for having been around...