woensdag 24 december 2014

a year in twelve days *6*

juni

deze maand stond vooral in het teken van 

pearl jam

omdat het voelt als Mijn Leven Voor Het Concert
en Mijn Leven Er Na...
ze stonden net iets te ver om echt te voelen 
dat ik bij Eddie Vedder in de buurt was,
maar de Emotie die losbrak toen ze het podium opkwamen
was zo merkwaardig...
alsof er iets loskwam
wat al zo ontzettend lang vast heeft moeten zitten...

22 jaar gewacht...

in het jaar van De Omslag In Mijn Leven
{zoals het ook in 1992 was}
waren die prachtige mannen uit Seattle daar
met hun bezielende tektsen,
hun aangrijpende muziek,
hun prachtige authenticiteit
en oprechtheid,
hun sociaalvoelendheid,
de bekommering om hun fans...

some people have religion,
i have pearl jam...



stone gossard
on the cover of the Rolling Stone

a year in twelve days *5*

mei


otto werd 18!?!!
{nog een Grote Zoon...}
*
vacance en France...
8 heerlijke dagen in de Elzas,
met mooi weer en leuke dagjes uit...
*

dinsdag 23 december 2014

one year in twelve days *4*

april

ging naar Nebraska in de bios
zeer toffe film
werd nog smoorder op Ed
beetje navenant mijn relatie met Mr G 
de afgond in dook...
herinnerde Kurt Cobain...
die 20 jaar geleden dood werd aangetroffen.
{waarom alle mooie mensen...?}
*

a year in twelve days *3*

maart

highlights
felix werd 14...
*



zaterdag 20 december 2014

a year in twelve days *2*

februari

highlights
we vierden de verjaardag van mijn vader {71} 
in een restaurant
en naast alle kinderen en mijn moeder
waren ook de schone dochters erbij...
en het was super gezellig....
*
mr G en ik deden nog een verwoedde poging
om onze relatie te redden...
deden zelfs nog aan Valentijn...
*
ik kocht een vers kookapparaat
en had onenigheid met de winkel waar hij vandaan kwam
{ik had begrepen dat zij m zouden aansluiten...
zij niet...}
hij kookt als n malle, btw...
*
muziekje van de dag




vrijdag 19 december 2014

a year in twelve days... *1*

januari

highlights
winnie winston de hamster werd 1
*
derde serie van Sherlock
waar wij fans jaaaaaren op hebben moeten wachten, 
kwam eindelijk op de BBC... 
nu is het wachten op serie 4 
{in 2018, als ze hetzelfde schema aanhouden...}
*
instagram ontdekt...
en toen weer onontdekt...
en toen weer herindekt...
en nu een klein beetje verslaafd...
mr G en ik gingen naar een uitvoering in het theater.
prachtige cello muziek
{laatste uitje samen, denk...}


woensdag 17 december 2014

zonder boom

nog een week, dan is het kerst.
normaal werd ik dan hyperzenuwachtig, bang om Het Verkeerd te doen, om Dingen te Vergeten {ben ik nogal goed in...}, om Kerst te Verknallen...
maar dit jaar zal het me worst zijn.
ik heb een bio-kip besteld {gewoon, in de natuurwinkel waar ik toch al werk - hij stond gewoon op de lijst...}, oudste zoon komt langs met zijn vriendin, vriendinnetje van tweede zoon wilde de kerst brunch-met-Engelse-twist weer wel eens meemaken, dus er zal een Vegetarische Optie bij moeten...

het zal wel raar zijn dit jaar, de Laatste Keer gewoon - hoewel Kerst bij ons eigenlijk nooit Gewoon is geweest...
er was altijd wel wat...

maar dit jaar...
Mr G is al aan het pakken.
er staat geen kerstboom vanwege de poezebeesten.
meubels worden verplaatst omdat iemand van een kast afwilde.

we zien het wel...
ik hoop alleen dat iedereen er een beetje zin in heeft...


zondag 7 december 2014

sunday songbook - come as you are

omdat internet vriendin Kati elk jaar weer over de top 1000/2000/god-weet-hoeveel begint, was ik maar eens gaan kijken in de lijst van vorig jaar. om te zien of iets instond waar ik me over verbaasde... gewoon, voor de lol...

mijn eerste verbazing was op no. 57
* alive - PJ

en de volgnde op 99
street spirit - radiohead

vervolgens op no. 136 deze:
* come as you are - nirvana {?!!}

op 832 {...}
* iedereen is van de wereld - the scene {!!}

en dan op 913:
* uncertain smile - the the

what the bloody f*ck?! op 950:
* there is a light that never goes out - the smiths

dus... de eerste 1000 doorgeploegd en behalve deze 6 was er niet veel noemenswaardigs {had Jeremy van PJ wel verwacht, en Smells Like Teen Spirit kon ook niet echt ontbreken...} waar ik me over verwonderde... Soundgarden dan weer wel, en ik vond het heel tof dat Tom Odell er tussen stond, maar of die de lijst van dit jaar gaat halen...? who knows... 



dinsdag 2 december 2014

Genieten met een grote G

mijn hele leven staat al sinds ik me kan herinneren in het teken van Lijden... van opoffering van je Eigen Ik, je Echte Verlangens...
en hoe ik er onderuit kan komen...
en hoe fout dat is want Lijden {met een grote, dikke, vette L} is beter dan Genieten {met een grote dikke vette G...}.
als je maar genoeg geleden hebt in je leven kom je vanzelf in de hemel {wat jaren lang mijn grootste aspiratie was} of krijg je waardering van Anderen...
tot ik ineens bedacht dat al dat Lijden allemaal behoorlijk Kut was {met een heel grote, dikke K} en dat Genieten eigenijk veel leuker was...

maar ja: de kerk... en mijn opvoeders {zelf ook overtuigd van de grote LijdenLeugen}... en zowat iedereen die ik hoog achtte... allemaal leken ze een kick te krijgen van Martelaren... hoe meer Lijden je onderging, hoe groter de Beloning. nu, of in de Hemel... "kijk eens hoe Sterk ik ben! kijk eens hoeveel ik aankan in dit leven!! kan jij dat oook? nee he? maar ik wel..." als je daarmee waardering kreeg, dan kon ik beter maar voor de Moeilijkste Weg kiezen, toch? want boven mijn eigen geluk torende huizenhoog de Waardering die ik nodig had van {haar} en {hem} en {hunnie}...

en tijdens het terug naar huis wandelen toen ik dochterlief naar school had gebracht, had ik ineens de ingeving. ben ik een beter mens naarmate ik meer lijdt? hoe meer ik doorsta? wie bepaalt in godsnaam zoiets?! welke wrede, onliefdevolle Vader/Moeder/Universum bedenkt dat hoe meer mijn moeder meemaakt en doorstaat, des te beter een mens zij dan is? ze is al een goed mens, al zat ze de hele dag boekjes te lezen naast de verwarming, met een deken over zich heen en een poes op schoot...

hoe meer ik lees over Liefdevol Leven en Vergeving en Dankbaarheid en weet ik veel wat nog meer, hoe meer ik voel dat Genieten helemaal oke is. en dat iedereen die daar een probleem mee heeft van mij nog een koekje mag...


maandag 1 december 2014

ik voel, jij voelt, wij voelen

steeds vaker begrijp ik waarom Voelen zo moeilijk is.
zo lastig.
zo eng.
Gevoel kan je niet in een Rationeel hok stoppen, het is er en je hebt er maar mee te dealen.
alleen zijn er maar weinig mensen in onze omgeving die het fijn vinden als jij je Gevoel toelaat.
zoals ook wij geleerd hebben dat anderen beter hun Gevoel kunnen wegstoppen voor ons.
{Socialiseren, heet dat dan}

niet veel van ons hebben de Kracht in zich om zich daar niets van aan te trekken.
de meesten zullen hun Gevoel verstoppen, bedekken onder lagen Verstandig/Acceptabel Gedrag, om maar niet uit de toon te vallen.
om maar niemand voor het hoofd te stoten.
niemand van die mensen die het eigenlijk zo heel goed zouden kunnen gebruiken om hun eigen Gevoel te omarmen,
te accepeteren,
te Voelen...

net als jij zelf...

Gevoelig Zijn in een land waar de Ratio al het meest belangrijke wordt gezien valt niet mee.
Hooggevoelig zijn nog minder.

een balans zou mooi zijn, zegt men dan.
maar dan is het wel van belang dat je weet wat je voelt.
dat je weet dat je voelt...
dat dat knagend gevoel in je buik waarschijnlijk betekent dat er iets niet goed is, voor jou tenminste toch.
of niet...
of dat die vlinders willen zeggen dat er iets moois te wachten staat.
of toch niet...
iedereen voelt anders.


donderdag 27 november 2014

naar binnen

ik keer naar binnen, en blijf daar een tijdje.

er moet worden gegraven, en losgelaten, en en gezocht en gevonden... en daar is nu een mooie tijd voor... met poes op schoot, koffie binnen handbereik, Eddie op de MP3 en pen en papier in de aanslag...

tot staks!


zondag 16 november 2014

sunday songbook *cat flap*

nog even door de poezen geobsedeerd...
gaat ook wel weer over...

songs die in mijn ogen iets met onze nieuwe huisgenoten te maken hebben...

* the year of  the cat - al stewart
{fijn lied}

* times they are a-changin' - flogging molly
{heavy metal/folk... rare combi. rare naam. in de juiste stemming best wel leuk...}

* sara - fleetwood mac
{een van mijn favorieten van deze band}

* temple of love - sisters of mercy
{onze max maakte ooit een compilatie cd voor zijn vader met hun songs, en hij noemde de cd Songs That All Sound The Same... kan alleen deze velen...}


donderdag 13 november 2014

cuteness overload


no words necessary...





dinsdag 11 november 2014

kleintjes

het is weer net of ik een baby heb... moet weer typen met 1 hand omdat er een kleintje op mijn schoot ligt te knorren... {de babies knorden nooit, trouwens...}

het is wel vreemd om nu weer zo in demand te zijn. ik ben weer nodig, na jaren langzaam aan steeds minder belangrijk te worden voor de kids}, omdat er gevoerd moet worden {4x per dag}, de dames willen af en toe een knuffel, of gewoon even heel hard tegen me piepen {kan t nog geen miauwen noemen... eentje is zelfs te schor om te piepen dus die kraakt af en toe wat mijn richting uit...} en zodra mijn schoot {of die van n andere huisgenoot} beschikbaar is wanneer het slaaptijd is, wordt die in beslag genomen.

het is ook erg gezellig, zo twee van die lieve kleine beestjes in huis. ook al loopt er af en toe eentje een plant omver, of worden er kleren van het droogrek getrokken, of moet ik voor de 13e keer een van de tafel plukken...

kennelijk miste ik stiekum de levendigheid die bij een huis vol kleintjes hoort toch veel meer dan ik dacht...


donderdag 6 november 2014

de poesjes zijn er!!!

sssst...

ze slapen...
en ze zijn heel erg schattig...
als ze slapen...

als ze niet slapen zijn het twee gestoorde, over-energieke, mafketels die in alles wel wat leuks zien om mee te spelen... Molly en Saar... identiek {bijna}, mooi, zwart... zo gek als een deur, die twee...

maar nu dus even niet...
nu slapen ze...

sssst...



zondag 2 november 2014

donderdag 30 oktober 2014

thanx

op sommige dagen lukt het even niet
dan heb ik er geen zin in
dan is het enige 
wat de pijn verzacht,
het verdriet vermindert,
de twijfel weghaalt,
de onzekerheid verdooft,
de angst de kop indrukt,
deze man...

laat mij maar even,
het gaat wel weer over...

thanx Ed, 
for being so awesome...





woensdag 29 oktober 2014

veiligheid

om nog op die van gisteren terug te komen: zonder je veilig te voelen, kan je alles uit de kast trekken, maar dan nog zul je weinig vertrouwen voelen... en dan ga je van alles doen om dat gemis aan veiligheid op te vullen. meestal met chocola. of sprookjes. of 7 katten. of nogal veel wijn of bier drinken. of heel veel tv kijken. of jezelf afsluiten van de buitenwereld. of niets weggooien... alles wat er maar voor zorgt dat je dat onveilige gevoel niet hoeft te voelen...

mocht vandaag merken hoeveel verschil het geeft als je je Innerlijke Gevoel van Veiligheid {terug} hebt gevonden. kilo's. heerlijk!

zo ongeveer iedereen {tenzij je in een heel fijn nest bent geboren waar als kleintje aan al je noden voldaan werd en je ouders ook nog eens geen onverwerkte trauma's hadden plus een heerlijk netwerk om zich heen van relaxte types} heeft last van allerlei dingen, en een Onveilige Basis is zo ongeveer de meest onhandige. vanuit die basis gebeurt het namelijk allemaal... als je Basis niet goed is, stort je huis in... en hoe kom je aan een goede basis? juist ja: als baby {ongeboren zelfs al}.

enniwee - omdat we onze babytijd niet meer over kunnen doen, zijn daar dingen als Hypnose, en Meditatie {al dan niet geleid}, om een en ander recht te zetten, om vastgeroeste overtuigingen over je leven een andere wending te geven, en uit die OverlevingsModus te komen die maakt dat je teveel troep eet of drinkt of je begraaft in dingen die niet zo heel gezond/handig/prettig zijn. die je tegenhoudt om het leven te leven wat je graag zou willen leven. dingen te doen die je zou willen doen. maar door die onveiligheid wordt je angst steeds aangewakkerd, en daardoor blijf je dingen doen waar je ongelukkig van wordt, en dan moet er weer chocola uit de kast, of wijn op tafel, of een kat erbij...

gisteren mocht ik mijn kleine angstige, lieve, eenzame Daantje in mijn armen sluiten, het een gevoel van geborgenheid geven wat ik zo mis vanuit mezelf, wat ik al god weet hoe lang zoek {in Engeland, in Muziek, in chocola en pecanbroodjes, in Mr G, in de Efteling, in veel te veel prulletjes in huis, in films en op tv...} en hopelijk is het helen van dat gemis, van die diepe onveiligheid, nu ingezet, en kan ik een heleboel van mijn surrogaat-veiligheid loslaten. voorgoed. mijn leven gaan leven, op mijn manier, vol vertrouwen en liefde en mogelijkheden...


zou tijd worden...


om met Bilbo Baggins te spreken: I'm going on an adventure!!!


maandag 27 oktober 2014

in sprookjes geloven

vertrouwen voelen...

zo makkelijk gezegd - je moet er gewoon op vertrouwen {dat t goed komt; dat er iets moois uit zal komen; dat je geluk in een klein hoekje zit} - maar zo lastig om zonder meer te voelen, te weten... want wat als je nou hebt geleerd dat het niet goed komt? wat als je met de paplepel is ingegeven dat het slecht met je zal aflopen als je niet flink in de rats zit, als je als een blije gup door het leven fladdert, vertrouwend op hulp van Boven, of Binnenuit...?

waar komt dat vandaan, dat gevoel van Niet Durven Vertrouwen - op de Goedheid van de Mens, van Het Leven? en waarom moet het worden doorgegeven? als je maar vaak genoeg je neus stoot, hoor ik vaak, dan piep je wel anders... Niemand Is Te Vertrouwen... en er anders over denken is Naïef, en Dom, en Gevaarlijk...

maar is dat ook zo?

als ik naar mijn kinderen kijk, zie ik een tweedeling. de ene helft heeft minder vertrouwen in Het Leven, en de andere helft duidelijk meer... de ene helft heeft meer knakken gehad, heeft minder kunnen genieten van een zorgeloze jeugd {hoewel dit natuurlijk binnen de context van ons gezin staat en ik het niet heb over in Grote Armoede levende straatkinders...}, omdat ik minder goed in mijn vel zat {depressie, onzekerheid over moeder zijn, ongelukkig over verhuizing naar hier, e.d.} dan hun siblings. die twee gaat het prima voor de wind... vrienden bij de vleet, leuke dingen die op hun pad komen, kansen die zich voordoen - alles gaat ze behoorlijk makkelijk af... alsof ze er magneetjes voor zijn...

voor het gemak deel ik ze in Zij Die Van Sprookjes Houden, en Zij Die Er Nix Mee Hebben...

een van de dingen waar ik bij iemand die ik ken {die echt helemáál niets heeft met Sprookjes} vaak last van heb, is een negatieve instelling over mensen die in een {kans-}rijk nest waren geboren. hij stemt al zijn hele leven links, en krijgt uitslag van alles wat ook maar een beetje lijkt op een Rechtse Bal, en dan vooral omdat ze naar het gymnasium zijn geweest en dus Kansen hebben Gekregen die hij nooit heeft gehad... nou ja, hij had wel een kans, maar zijn ouders vonden het onzin om m naar het gymnasium te sturen, dus moest hij naar een Mavo waar hij vijf jaar diep ongelukkig was en zijn antipathie was geboren voor Zij Die Van Huis Uit Alle Kansen Van De Wereld In De Schoot Werden Geworpen... zij hadden het makkelijk, zij hoefden niet net als hij een klotebaantje te hebben, en geen snars verdienen en in een stom huurhuis te wonen tussen allerlei losers... en ik heb makkelijk praten met mijn geëmmer over Het Universum en Engelen en zo want mijn ouders hebben me niet in de steek gelaten, zoals die van hem...

zijn leven, zijn lessen...
jammer alleen dat zijn wantrouwen zoveel dieper zit dan een vertrouwen in Liefde, in Kansen, in Mogelijkheden...

in de Sprookjes die het leven een beetje mooier maken...

{ons bezoekje aan het Grote Sprookjespark leverde dit jaar deze mooie foto's op}



zondag 26 oktober 2014

sunday songbook - reislustig

een paar songs uit landen waar ik graag eens een paar dagen {of weken} zou willen doorbrengen...

* i'd rather dance with you - kings of convenience 
{noorwegen} van die leuke hipsters/design studenten, in een trainingspak

* go right ahead - the hives
{zweden} beetje snoeihard, voor op zondag

* long may you run - neil young
{canada} heeft geen uitleg nodig. heerlijke unplugged versie

* it's going to happen - the undertones
{ierland} zanger Feargal Sharkey had ooit nog een solo carriere. dit {toen hij twaalf was, zo lijkt het} was ook heel prettig

* rattlesnakes - lloyd cole & the commotions
{schotland}

* beautiful - alex parks
{cornwall} won Fame Academy {een soort x-factor op de BBC wat een stille dood is gestorven} heel lang geleden, en ik was op slag smoor, vanaf haar eerste 'optreden'... geen idee wat ze nu doet... staat weer gewoon op de surfplank ergens in Cornwall waarschijnlijk...

ergens in ierland

dinsdag 21 oktober 2014

bloemetjes

mocht van vriendinnetje Betty {die nu in Australie woont} 
een bloemetje op mijn tijdslijn zetten {facebook} 
en zij gaf mij een Ranonkel. 
wist zij veel dat dat mijn favoriete bloem is...

plaats m hier ook, omdat ie zo vrolijk kijkt, op deze donkere dag...

ooit gevonden op deze site

van hier geplukt...

van deze site

donderdag 16 oktober 2014

hieper de pieper

alles wat je voelt is okay...
zei de mevrouw waarbij ik nu 'onder behandeling' ben......
alles wat je voelt is okay, je hebt alleen geleerd dat overal een stempel van 'goed' of 'slecht' op moet...
dus als je je k*t voelt {zoals ik nu} is dat prima...
als je je supercallafragislisticexpi- nu ja, fantastisch en dankbaar en hieper de pieper voelt, is het ook prima... je voelt wat je voelt... klaar...
je hoeft helemaal niet te 'veranderen' of te 'verbeteren'... je hoeft alleen maar te accepteren dat je voelt wat je voelt, je er niet door mee te laten slepen {of wel, als je daar behoefte aan hebt, even}, je eigen plan trekken, en weer verder te gaan..

of jezelf nog k*tter te voelen omdat je hebt geleerd dat je je niet zo moet aanstellen, schouders eronder en door, muts... of dat het einde der tijden nabij is... omdat dat je default stand is...

alles wat je voelt is okay...
jammer als je partner er last van heeft {zoals die van mij}...
zijn {haar} probleem...
kan hij/zij ook iets aan gaan doen...

lief zijn voor jezelf...
jezelf behandelen zoals je je liefste vriendin zou behandelen, of je kind of wie dan ook je lief is...

knuffel!!

woensdag 15 oktober 2014

een vreemd soort heimwee

voel een heel raar soort van heimwee...
of nostalgie, zoals het wellicht eerder zou heten...
nu ik in een loslaat-proces zit met meneer G, krijg ik steeds maar flashbacks, of visioenen naar een tijd de verdacht veel op 1977 lijkt... geen idee hoe dat komt, want zoveel heb ik nou echt niet met 1977, of die beige tijd die de Jaren 70 waren, maar om een of andere reden verlang ik steeds maar terug naar zoiets... {zou ook een teveel aan Flow Lezen kunnen zijn...}

Sonia Choquette, die een heleboel fijne boeken heeft geschreven over je intuitie en gidsen en andere dingen die het leven een heel stuk fijner maken, heeft ook een boek geschreven over hoe je je hartewensen kan laten uikkomen, en een tip is hééél goed visualideren wat je graag wil. en ik wil dus graag een leuk huisje zonder directe buren, met een niet al te grote tuin en een atelier... en drie keer raden hoe het er uitziet...

het kan zo in 1977...

mijn ideale man?

verdacht veel zoals een folkgitarist uit een engelse kroeg in... 1977...

leuke auto?

dit:


{tevens mijn favoriete bewerkings-dingetje op Instagram - 1977}

liedjes die al weken vastzitten in mijn hoofd...

* ventura highway - america
* make it with you - bread
* i'll have to say i love you in a song - jim croce
* time in a bottle - jim croce

dus... geen idee wat ik eraan kan doen - er maar in mee gaan, denk ik, zal vanzelf wel weer overgaan... :-)

dinsdag 30 september 2014

neus in de goede richting

vaak heb ik een steunpilaar nodig om niet om te vallen.
om niet terug te vallen, eigenlijk, in gedrag en overtuigingen waar ik helemaal nix aan heb.
nix meer aan heb, want ooit hielpen ze me.
nu niet meer...
nu zijn het irritante, flink in de weg zittende obstakels waar ik graag vanaf wil, en daar heb ik intussen een paar hulpmiddeltjes voor gevonden.
om de neus in de goede richting te houden.

natuurlijk zijn daar de vertellingen van Abraham, via Esther Hicks, en lees ik heel graag datgene wat Sonia Choquette heeft geschreven, en blader ik nog wel eens door boeken van Wayne Dyer. heb er nogal wat staan op mijn boekenplankjes...

voor de Nederlandstalige steun ga ik nog wel eens graag naar de site van So Chicken. geen idee meer hoe ik er ooit kwam, maar er staan heel veel leuke, bruikbare, grappige, strenge en inzichtvolle dingen op. stapje-voor-stapje soms, of een schop onder de kont, of gewoon een lieve duw in de goede richting.

de meneer die achter de site zit schrift op een laagdrempelige, fijne manier en snijdt dingen aan die erg nuttig zijn. een voorbeeld van een artikel over Respectvol Behandeld Worden Begint Bij Jezelf {of zo}: "De onderstaande tips helpen je om jezelf serieuzer te nemen, waardoor anderen (al die losers die jou niet serieus nemen dus) een betere houding zullen aannemen tegenover jou. Werd tijd. ;) "

de site is mooi en fris, en de foto's ook, artikelen makkelijk te vinden, en je hopt zo van de ene naar de andere bruikbare pagina.

hij staat intussen in het rijtje met links, hier rechts onderaan... 



zondag 28 september 2014

sunday songbook

Serve God, love me and men
This is not the end
Lived unbruised, we are friends
And I'm sorry, I'm sorry

Sigh no more, no more
One foot in sea, one on shore
My heart was never pure
You know me, you know me

And man is a giddy thing

Love that will not betray you
Dismay or enslave you
It will set you free
Be more like the man
You were made to be

There is a design
An alignment to cry
At my heart you see
The beauty of love
As it was made to be
{sigh no more - M&S, 2009}

de woorden van deze song, lichtelijk ingekort {veel herhalingen...}, die me raken, en die me lieten zien dat het klopte wat ik voelde. dat ik niet gek ben, om te voelen wat ik voel. dat ik nooit gek was. of een zielige romanticus. alsof daar wat fout aan is, het zijn van een romanticus. ja, ik zal mijn neus wel eens stoten. ja, ik zal gekwetst worden, en mijn naïviteit zal soms niet heel handig zijn, maar een balans zou toch wel een haalbare kaart moten zijn... toch?

enniwee: Daan Danst Presents Sigh No More - Mumford & Sons...



donderdag 25 september 2014

sloom

dans een beetje sloom vandaag
rare realisaties 
mooie prospecten

introspectie en expressiviteit
wisselen elkaar af
en ik adem,
zoek rust,
her-ontdek hoop,
en mijn eigen stem... 


maandag 22 september 2014

van gekwetst naar kwetsbaar

woede...
een lastige in mijn wereldje...
een paar jaar terug stond een moeder op school van de kinderen {alle jongens zaten er nog, dus nu heb ik het over jáááren geleden...} met verbijstering te kijken naar mij toen ik {eventjes} in woede uitstak tegen een van de kinderen. er stond er een te lanterfanten, en ik was moe en ik had geen Lievigheid-masker op. mijn Innerlijke Fat Controler was even niet in de buurt, dus blafte ik er eentje af. niet goed - zal ook nooit mijn Top 10 Fijnste Moeder Momenten halen - maar het gebeurde. ik ben kennelijk ook maar een mens. maar die moeder was perplex door mijn uitbarsting. 'jij? boos' zei ze nog, om het wat duidelijker te maken hoe onverwacht deze situatie was. ze had me al jaren meegemaakt, had mij tijdens markten op de school bezig gezien, had mij een vierde baby zien rondslepen, en kennelijk heb ik in al die jaren nooit laten zien dat ik het ook wel eens helemaal gehad heb...

want dat doe ik niet...
die momenten bewaar ik voor als er niemand kijkt, dan ik ga zitten mokken en sjaggerijnen en hatelijk doen tegen mensen die er niet veel mee te maken hebben... of juist mensen die er wel mee te maken hebben maar tegen wie ik niet boos durf te zijn, omdat ze dan zouden reageren met nog meer woede... of teleurstelling...

mijn woede komt vooral tot uiting als ik ergens veilig ben. alleen, zonder afwijzend vingertje of aggressieve opzichter - allemaal van binnen, en voordat ik doorheb dat ik eigenlijk hartstikke kwaad ben, heb ik het al weer weggestopt... wegberedeneerd.

niet goed eigenlijk...

ingehouden woede slaat naar binnen, en is de reden voor een heleboel ziektes, dus het zou goed zijn om te weten hoe ermee om te gaan. al was het alleen maar om een evenutele volgende relatie {huh? wat?!} er niet op stuk te laten lopen...

research heeft mij geleerd dat boosheid een secundaire emotie is, een reactie op een primaire emotie. dit zijn o.a. pijn, verdriet, angst, schuldgevoelens, verlangens... als verdediging op deze {kwetsbare} emoties wordt dan boosheid ingeschakeld. mijn woede ten opichte van mijn partner - bijvoorbeeld - komt voort uit onvervulde verlangens, en n giga-grote angst om voor schut gezet te worden, of niet serieus genomen, of een schuldgevoel tegenover dingen die ik beter niet had kunnen doen, of verdriet om iets anders... maar die kwetsbaarheid die dus de basis is, die heb ik nooit leren accepteren, of omarmen. kwetsbaar zijn is doodeng. maar omdat boosheid in mijn opvoed-omgeving ook niet werd getolereerd, leerde ik al heel snel om dat dan voor de buitenwereld weg te proppen. kwetsbaarheid was not done, en boosheid ook niet, dan blijft er dus weinig over om te zijn.

maar Kwetsbaar Leren Zijn is toch echt wel heel belangrijk... dat ik het ben bij een ander, maar dat een ander het ook bij mij mag zijn... want ook daar mag er bij mij wel aan worden gewerkt. een wederzijds proces dus.

maar hoe leer je dat, kwetsbaar zijn? als je hele leven al in het teken staat van Maskers en je stoerder, sterkter, bekwamer etc. voordoen dan je je werkelijk voelt op bepaalde momenten? als je partner agressief wordt van jouw kwetsbaarheid/zwakheden {omdat er kennelijk iets wordt geraakt bij hemzelf waar hij geen zin in heeft}? of je moeder {de schat} in een soort van Florence Nightengale rol schiet omdat dat altijd van haar gewaardeerd word, terwijl je alleen maar een knuffel wil of wat erkenning zoekt, of je pa die er heel nurks en ongezellig van wordt? als het wel gewaardeerd wordt als je ziek als een hond het huis runt, of naar je werk gaat, of drie dagen na een bevalling gewoon meedoet met een drukke sociale samenkomst een kwartier bergop lopen verder, of dat je je schuldig voelt als je na je buikvliesontsteking nog een week in het ziekenhuis ligt te niksen...? wat dus, als je omgeving niet echt bevorderlijk is voor het ontwikkelen van je Kwetsbaar Opstellen Proces? of als jij steeds maar denkt dat je heel veel waardering krijgt voor je stoere, harde, 'bekwame' kant?

zelluf doen...
de tijd nemen, elke dag, om na te gaan hoe je je voelt, echt voelt. opschrijven, mensen toelaten in je leven die je kunnen helpen, erover lezen, om hulp vragen {eng!!}, tegen jezelf blijven zeggen dat het oke is om te voelen wat je voelt...

en het de tijd geven...
dat wat je jaren geleden hebt geleerd, gaat ook nog wel even duren voordat het weer afgeleerd. maar wel beginnen......

wie weet wat voor moois er dan zoal gebeurt in je leven...

toppunt van kwetsbaarheid?

dinsdag 16 september 2014

de afgelopen dagen...

...gebeurde er van alles...


antwerpen
met vriendin P
breda
dagje bij Grote Zoon
de mooi verkleurende hortensia
in mijn choatische tuin

ook te zien op mijn Instagram

zondag 14 september 2014

sunday songbook

heb eigenlijk geen zin om te zoeken, om links te leggen, dus kies ik wat er al stond...

of wat Youtube voor mij kiest...

* frozen lake - buffalo tom
zo mooi... vergeten dat ik t zo prachtig vond, die hele eerste cd van deze gasten... totaal vergeten als band ook... jammer. zag ze ooit op Pinkpop {toen ik eigenlijk Pearl Jam had willen zien.......} en vond ze zo leuk... 

* corduroy - PJ
een van de songs die ik lang  links heb laten liggen vanwege te luid, maar die ik {vooral sinds Juni} heb leren waarderen als zijnde heerlijk en prachtig en ongelofelijk vol kracht en energie... 

* real gone kid - deacon blue
mijn idee van lievigheid, van wat ik graag zag in een cynische wereld... de positiviteit die ik overal leek te zoeken in die tijd, en vond in vergeet-me-nietjes-muziek... na 23 jaar cynisme is het wellicht weer tijd voor zoiets in mijn leven... 

* somewhere in my heart - aztec camera
nog meer onrealistisch geleuter van een lieflijk bandje... 

maandag 8 september 2014

wet van aantrekking

een jaar of wat geleden stond ik met mijn vriendin M in een new age boekenwinkeltje in Antwerpen. het boekenwinkeltje waar wij een heel tijd naar hebben gezocht, omdat we allebei vergeten waren in welke straat die stond {zo brengen wij veel dagen door in  Antwerpen, zoeken naar plekken waar we eerder waren en die we bij God niet meer kunnen traceren. ik weet nu dat het in de Leopoldstraat is... schuin tegenover het Arboretum}. ik vroeg aan M of zij wellicht en boek wist voor mij om nou eens echt goed mee aan de slag te kunnen, en zij schoof mij er eentje in handen wat heette: de wonderlijke kracht van bewuste intentie, geschreven door Esther en Jerry Hicks, doorgegeven via een entiteit die zich Abraham noemt.
en toen begin ik even met mijn ogen te knipperen... {hier een link}

met M heb ik heel diepe gesprekken en die gaan vaak over Dat Wat Buiten Ons Verstandelijke Begrip Gaat, zoals dus ook entiteiten, engelen en gidsen die het mooiste met ons voor hebben, en helpen als het moeilijk is. maar waar zij zich redelijk oke kan overgeven aan dit soort dingen, schiet er bij mij vaak nog een Doe Normaal-ding door mijn hoofd... mijn Verstandelijke Ik gaat dan in de weg zitten... geloof jij daarin? je bent toch niet gek? laat jij je bedotten door dat soort onzin? door charlatans die zeggen dat ze met je overleden oma kunnen praten? Doe Normaal... {mijn Verstandige Stemmetje wat nogal veel nadenkt en piekert en zich druk maakt om van alles en nog wat, en heel Realistisch is...}.

maar toch...

boek gekocht en uitgelezen, en wat erin stond was een heel erg duidelijke uiteenzetting van wat ik al op andere plekken had gelezen over de Wet van Aantrekking. Law of Attraction - dat waar je aandacht aan geeft {positief zowel als negatief} trek je aan in je leven. je krijgt waar je om hebt gevraagd. of je dat nu 'wil' of niet...

en daar zit dus een addertje onder het gras: heel veel van wat wij denken gebeurt onbewust... heel veel van wat we denken is negatief... heel veel van wat wij aantrekken komt voort uit negatieve, aangeleerde overtuigingen...

daarom is het dus zaak om dat denken om te buigen tot iets wat positief is, en ook om {wat zij noemen} in de Vortex van Hoge Vibraties te komen. want hoe hoger de vibraties van de energie die je uitstraalt is, hoe sneller wat je wil jouw kant op komt gestormd. en hoe doe je dat? door aan dingen te denken  waar je blij van wordt. door jezelf Gelukkig te denken...

echt...

ja dàg, zegt dan mijn Verstandige Stemmetje {en mijn broer}, dan ben je toch gewoon heel hebberig en gretig bezig? dat werkt toch nooit? dat zou wel heel makkelijk zijn... ik geloof er nix van... {want Makkelijk staat nog steeds synoniem aan 'verdacht', omdat het in de denktrant past van Easy Come Easy Go... Als Je Er Niet Voor Hoeft Hebben Ploeteren, Is Het Niets Waard...}

nou, het werkt dus wel...
als een tierelier...
zowel de positieve kant op als de negatieve...
het is alleen ontzettend hard werken in het begin {omdat je steeds maar bewust gaat zitten zijn van wat je denkt, op alle slakken zout legt dus}. en op dagen dat ik me k%t voel is het nog zwaarder.
maar dan komt het boek weer eens van de plank, of zoek ik een filmpje van ze op Youtube {helaas in het engels...}, en voor ik het weet gaat mijn Vortex van Hogere Vibraties weer aan het werk en manifesteert zich van alles...

ja maar dat zou toch wel zijn gebeurd...
misschien wel, maar intussen voel ik me er zoveel  beter bij... dan maar een vage gup...


zondag 7 september 2014

sunday songbook * julian cope

was deze meneer helemaal vergeten, tot ie ineens weer even in mijn hoofd zat... gewoon, zomaar...
hij maakte plezierige muziekjes, eerst met de band The Teardrop Explodes {waarmee hij een soort van punk-pop maakte, losjes gebaseerd op West-Coast surf sounds... of zo...}, daarna solo, tot hij in de jaren 90 de spirituele kant op ging en zijn muziek niet meer zo te pruimen was. lekker eigenwijs type, deed precies waar hij zin in had, op zijn manier, en ik luisterde er graag naar... tot hij niet te pruimen liedjes ging maken dan...

een greepje:
{songs te beluisteren door op titles te klikken}

* world shut your mouth - julian cope {1984}

* treason - the teardrop explodes {1980}

* charlotte anne - julian cope {1988}

* china doll - JC {1988}

* colours fly away - the teardrop explodes {1981}

* east easy rider - JC {1991}





woensdag 3 september 2014

niet-engeland

{ben dus vooral klaar met mijn gezeur over hoe vervreemd ik me voel... een happy geest is overal op zijn gemak, dus heb ik besloten om daar dan maar eens aan te gaan werken, in plaats van te mutsen over hoe Niet-Engeland het hierzo is... daar heeft niemand wat aan, toch?
juist...}

daarom wat foto's van plekken in Niet-Engeland waar ik ook wel eens blij ben...

breda
in het bos in de buurt
bij emmaus
in antwerpen

in oudenbosch